راهی برای آرامش درون با نام رواقی گری
درباره ی کتاب :
کتاب آموزه های رواقی گری برای آرامش درون درباره ی فلسفه باستان برای زندگی روزمره و آرامش درون می باشد.ایده های اصلی رواقیون باستان برای دوران مدرن چنان کاربردی و جاودانه است که گویی بشریت هرگز تغییری نکرده است. ماهیت عملی، عقلانی و منطقی خرد رواقی این امکان را به ما می دهد که آنها را فورا در موقعیت هایی که باعث ناراحتی می شوند، مانند بانداژ کردن روی زخم ، به کار ببریم. اگر این کار را به طور مکرر انجام دهیم، واکنش های ما به رویدادهای زندگی تغییر خواهد کرد، گویی که جعبه کمک های اولیه فلسفی خود را هرکجا که می رویم با خود حمل می کنیم.
میراث سه فیلسوف برجسته ی رواقی، مارکوس اورلیوس، سنکا و اپیکتتوس ، همراه با بقایای فیلسوفان دیگری مانند کریسیپوس و زنون سیتیوم، منبع ارزشمندی برای رواقیون معاصر است. نویسنده ی کتاب ( آموزه های رواقی گری برای آرامش درون ) کوشیده است که آثار و افکار این فیلسوفان رواقی باستان را بسیار مختصر و مفید معرفی کند. و درعین حال به پرسش هایی مانند وقتی وحشت داریم چه کنیم؟ چگونه با توهین برخورد کنیم؟ چطور یک روحیه شاد احضار کنیم؟ چگونه با مشکلات مالی کنار بیاییم؟ پاسخهای جدیدتر، ساده تر و دقیق تری بدهد.
بخشی از کتاب :
احساس گناه
زمانی احساس گناه داریم که باور کنیم کار اشتباهی انجام داده ایم. این اشتباه ممکن است عمدی یا سهوی باشد. به نظر می رسد میزان احساس گناه از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برخی افراد پس از ارتکاب کوچکترین خطاها احساس گناه می کنند اما برخی دیگر مرتکب جنایات وحشتناکی می شوند و هیچ گونه حس گناهی هم ندارند. با این وجود احساس گناه می تواند کاربردی هم باشد. این احساس به ما می گوید که کارمان اشتباه بوده است. از احساس گناه می توان برای بازگرداندن عیوب خود، عذرخواهی و انجام کارها به گونه ای متفاوت در آینده استفاده کرد. توبه از گناهان، درصورتی که منجر به کاهش کلی رنج انسان شود می تواند به عنوان یک چیز خوب تلقی شود. بنابراین زمانی که اعمال ما منجر به رنج دیگران می شود، احساس گناه بیشتر شامل احساس عدالت و همچنین شفقت می شود. اما در بسیاری از موارد، تجربه فرد از احساس گناه فراتر از کاربردها است و تبدیل به یک چیز مخرب می شود.
1- توبه و عقوبت
وقتی احساس گناه می کنیم، اولین چیزی که به آن نیاز داریم شفافیتی است که می توانیم با ارزیابی ذهنی موقعیت به دست آوریم. چرا احساس گناه می کنیم؟ ما چه کرده ایم؟ ما تا چه حد مقصریم؟ عدالت یکی از فضیلت های اساسی در رواقی گری است و از ما می طلبد که صادق و منصف باشیم. اگر واقعا مقصر هستیم بهتر است به آن اعتراف کنیم، عواقب آن را بپذیریم و در صورت امکان اشتباهات خود را اصلاح کنیم. گناه بخشی از این رنج است. سنکا نوشت: «این خاصیت گناه است که در ترس باشیم.» اگر روش خود را تغییر ندهیم، دلایل بیشتری برای احساس گناه خواهیم داشت. تنها درصورتی که عقل سالمی داشته باشیم می توانیم از اعمال نادرست خود آگاه شویم. توبه کنیم و اشتباهاتمان را اصلاح نماییم تا احساس گناه فروکش کند.
2- قدرت تغییر
وقتی واقعا مقصر هستیم، فرصت توبه کردن، عذرخواهی و حتی مجازات وجود دارد. اما در برخی مواقع احساس گناه هیچ فایده ای ندارد جز خوشحال کردن کسانی که می خواهند ادامه رنج ما را ببینند. اگرچه ناتوانی آنها در رها کردن گذشته یک نقص قابل درک انسانی است، اما این افراد همواره برای کاهش دردشان آرزوی رنج دیگران را دارند. البته این روش کارایی ندارد زیرا شیرینی انتقام زیاد دوام نمی آورد. از درد ناشی می شود و باعث درد می شود. بهتر است نارضایتی هایشان را رها کنند و روی شادی زندگی خود تمرکز کنند. متأسفانه ما چیزی برای گفتن در مورد رفتار دیگران نداریم. برخی مردم پس از اینکه سال ها کینه های خود را به دنیای اطرافشان تحمیل کردند، آن را با خود به گور می برند. زیرا نمی خواهند آنها را رها کنند. اما در درازمدت کینه دیگران نباید مشکل ما باشد و...